με ενα χαμογελο σ'απεγνωσμενη προσπαθεια να κρυψω οσα μ' εχουνε κανει να νιωθω μικρος και ασημαντος υψωνω τ'αναστημα παιρνω μια βαθια ανασα κλεινω τα ματια και χανομαι στο διαστημα της σκεψης ατελειωτες ωρες καπνου, εφοσον οι λεξεις χανουνε το νοημα προ πολλου, φιλε ημασταν αλλου, φιλε κανε ενος λεπτου σιγη στη μνημη καποιου χαμενου αδερφου, φιλε ημασταν φτου και απ'την αρχη, μην νιωθεις ενοχη, δεν αλλαξες εσυ απλως αλλαξε η εποχη και δεν σ'αγγιζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου